Deze zomer verwelkomden we Susanne, onze nieuwe tekstschrijver. We vonden haar, en het bleek een goede match! Inmiddels heeft ze al redelijk wat uren bij NIO gedraaid, en we zijn nieuwsgierig naar hoe ‘t haar bevalt.
Maar eerst: wie ben je?
“Mijn naam is Susanne, ik ben 27 jaar en werk sinds juli bij NIO. Ik ben geboren en getogen in Groningen (in zowel stad als provincie), en voel mij een échte Groninger! Ik neem de aankomende maanden Merel’s taak als tekstschrijver over, terwijl zij met zwangerschapsverlof is.
Ik ben een echte taalgek: ik ben altijd al gefascineerd geweest door taal en communicatie, en de vele manieren waarop je dingen kunt uiten. Wat ik bijvoorbeeld verwonderlijk vind is dat bussen ons excuses kunnen aanbieden (“sorry, geen dienst”), en dat íedereen snapt dat drie streepjes boven elkaar ‘menu’ betekent. We lijken met z’n allen toch meer op elkaar dan we denken. 😉 Verder ben ik een kattengek en vind ik het heerlijk om door Groningse dorpjes te dwalen en oude kerkjes te bezoeken. Zo bijzonder hoe ver de geschiedenis in sommige dorpjes reikt!”
Wat ga je bij ons doen?
“Mijn taak is om teksten te schrijven voor NIO en haar klanten. Zo schrijf ik bijvoorbeeld webteksten, en houd ik interviews met mensen om hun verhaal op papier te zetten. Een dag is heel divers, en dat vind ik heel leuk.”
Waarom past NIO bij jou?
“Toen ik werd benaderd door NIO voelde ik me meteen op mijn gemak gesteld. Dat is wat ik nogal eens miste bij andere bedrijven tijdens het solliciteren. Waar je normaliter de underdog-positie hebt als kandidaat en jezelf moet bewijzen, voelde ik me hier juist op gelijk niveau: ik heb interesse in hen, zij in mij. Dat is een hele fijne positie om in te beginnen. Ook de kleinschaligheid bij NIO vind ik leuk. Je hebt met iedereen contact en weet wat er in elkaars leven speelt.”
En, maakt die eerste indruk de realiteit waar?
“Absoluut! Mijn eerste weken bij NIO zijn erg goed bevallen. De informele werksfeer is fijn; iedereen is gelijk. Er is geen manager die je op de vingers tikt omdat iets ‘fout’ is; je overlegt gewoon met elkaar over wat je vindt. Dat maakt dat ik ontspannen aan het werk ga en alles durf te zeggen. Het werk zelf vind ik tot nu toe ook erg leuk. Wat ik het leukst vind is dat je verhalen van anderen mag vertellen. Niet iedereen kan zijn of haar drijfveer goed verwoorden, en het is leuk om anderen hierbij te helpen.”